Windows of Life

                                                          আৰতী বৰা পঞ্চমমানত পঢ়ি থকা বাৰ অসমীয়াৰ বাইদেৱে পূজা বিষয়ে ৰচনা এখন লিখিব দিলে৷ অংক আৰু বিজ্ঞানৰ তুলনাত অসমীয়া বহুত ভালপাওঁ৷ ৰচনাও বৰ বেয়া নাপাওঁ৷ বিহু বানপানী আৰু গৰুৰ ওপৰত ৰচনা অসমীয়া আৰু ইংৰাজী দুয়োটি ভাষাতে লিখিব পৰা হৈছোঁ৷ লিখা বুলি ক’লে ভুল হব৷ মুখস্থ লিখা হয়৷ কেতিয়াবা ডি কাও ইজ আ ফৰফুটেদ ডমস্টিক এনিমেল আছিল নে ডমস্টিক ফৰফুটেদ এনিমেল আছিল পাহৰি যাওঁ৷ ৰচনা লিখিব দিয়াত অলপ দিগদাৰ লাগিল৷ ঘৰত থকা ৰচনা বিচিত্ৰা ৰচনা চয়ন বিচাৰি খোডালি শেষ৷ নিজৰ ভাষাত লিখিব লোৱা আৰু এন্ডড়ইদ ফো ন এৰি ৱিন্দওজ ফোন চলাব যোৱাৰ লেখিয়া কথা৷ চব জানো কিন্ত একো নাজানো অৱস্থা৷ পূজা চাবলৈ আহোঁতে গীতাক লগ পাই সুধিলো৷ তাই নিজৰ ভাষাত লিখা বুলি ক’লে৷ ময়ো ঘৰত থকা আকাশবাণী গৰিয়সী পূজাসংখ্যা বাতৰিকাকত কেইখনমান পঢ়ি যি বুজিলো তাকেই লিখি দিলো৷ পূজাৰ পিছত বাইদেৱে দুদিনৰ সময় ল’লে৷ দুদিনৰ পিছত বাইদেৱে ক’লে যে তেওঁ...

অনুগল্প : চিনাকী তীব্ৰ উৎকন্ঠা আৰু আবেগৰ আতিশয্যত কঁপিছে জগদীশ। "কাইলৈ সন্ধিয়া আহিবা" বুলি জয়াই কোৱাৰ পৰাই তাৰ "বুকু দুৰু দুৰু কঁপে কিয় বাৰু, ইচাতি বিচাতি গা " হৈ আছে। জিঅ' ফোনটো লোৱাৰ পিচত পুৱা গধূলি মিচকল মাৰি মাৰি, হিতেশৰ দোকানৰ মিঠাপাণ খুৱাই খুৱাই জয়াক পতাইছে। চিপচ আৰু ডেৰী মিল্ক চকলেটৰ ধাৰ হিতেশৰ দোকানৰ বাকিৰবহীত লাগি আছে। হিতেশে কথাই প্ৰতি তাল মাৰি মাৰি তাক সোঁৱৰাই দি থাকে। ধাৰ লাগিলে লাগক, জয়াক পতিলেই হ'ল বুলি ভাৱি সি লাগি আছে। ফাইনেন্সৰ পৰা জিঅ' ফোন সি এনেয়ে লোৱা নাই। জয়াই ৰঙা লিপিস্টিক আৰু কাজল লগাই তাৰফালে মিচিকীয়া হাঁহি মাৰিলেই তাৰ চেন্সুৰি কোবাই দহ হাজাৰ দৰ্শকেৰে ভৰা স্টেডিয়ামত গৰ্বেৰে থিয় দিয়া কোহলিৰ দৰে বুকু ফিন্দাই থিয় দিবৰ মন যায়। জয়াই তাক ঘৰলৈ মতাৰ পিছৰ পৰাই তাৰ চিন্তা আৰম্ভ হ'ল। অৱশ্যে ইয়াৰ আগতে সি কথাবোৰ মনত ননাকৈ থকা নাছিল। আনিছিল, কিন্তু অনভিজ্ঞ বাবেই বৰ বিশেষ আগবঢ়া নাছিল। কথাটো যতীনক কোৱাৰ পিছত সিও মান্তি হ'ল। যতীনে লগত হিতেশকো লৈ যোৱাৰ কথা কৈছে। সাঁজ...

কোমল ৰ'দ ( ঘ ) কেলেন্ডাৰৰ দুখিলা পাত চিঙি লৈ, দুয়োখন হাতেৰে পাৰে মানে হেঁচা দিলে। প্ৰকৃততে দীঘলে ৫ আৰু বহলে আঠ ঈন্সিৰ দুখিলা কাগজ যদি জীৱন্ত ৰূপত থাকিলহৈ তাত নিশ্চয়কৈ সোঁহাতৰ বৃদ্ধাংগুষ্ঠৰ প্ৰায় ঢেৰ কিলো ওজনৰ হেঁচা আৰু বাঁওহাতৰ আটাইকেইটা আঙুলীৰ গড়ে দুই চেন্টিমিটাৰ দীঘল নখৰ আঁচোৰত জিউ উৰি যোৱা অৱস্থা হ'লহৈ। প্ৰায় দুই মিনিটমান সময় এনেদৰে দুদিনৰ খং , দুখিলা কাগজত লেটিয়াই, মোহাৰি লাড়ুৰ আকাৰত দিয়া নোহোৱালৈকে মুখৰ ভিতৰতে মন্ত্ৰ মতাৰ দৰে গোৱালগালি কেইটা দি অতাঁওতে চকু পৰ্দাখনলৈ গ'ল। ইমানতে যেনিবা কাগজ দুখিলাই মুক্তি পালে আৰু ডাস্টবিনৰ চুক এটাত নিজৰ স্থান প্ৰশস্থ কৰি ল'লে। পৰ্দাখনৰ তিনিটা ৰিং উন্মুক্ত হৈ আছে। পৰ্দাৰ কাপোৰখন আৰু স্পীঙডালৰ মাজত ৰিং কেইটাই বেলেন্স কৰাৰ লগতে পৰ্দাখনক ঢৌখেলা ৰূপত সজাই ৰাখি আছে। কিন্তু কোন মুহূৰ্তত অবাধ্য পৰ্দাখনে ৰিঙকেইটাৰ কঠোৰ পৰিসীমা অতিক্ৰম কৰি নিজকে চব্বিচত বা বলোৱা কাণ্ড কৰে তাৰ হিচাপ নাই। সাতটা ৰিঙেৰে পৰ্দাখনক বান্ধি ৰখাৰ যিটো ব্যৱস্থা, তাক ভেঙুচালি কৰি ৰিঙৰ পৰা বিচ্যুত হোৱা কাপোৰৰ ...

                                                                      কন্যাগাত ছেপ্তেম্বৰ মাহ৷ নিযুক্তি প্ৰায় ৰাজধানী এক্সপ্ৰেচৰ গতিত চলিছে৷ প্ৰায় সকলো বিভাগতে খালী পদ পূৰাব লাগে৷ ইফালে অন্য কামৰ হেঁচা আছেই৷ মাৰকেটিঙৰ বাবে তিনিটা ল’ৰা লাগে৷ কম অৰ্হতা আৰু যোগ্যতা থকা কিন্তু কামিলা হোৱাৰ লগতে বিনয়ী হোৱাটো বিচাৰিছো৷ এছিস্টেন্ট ইলাই কেবাটাও প্ৰফাইল দেখাইছে যদিও পচন্দহে হোৱা নাই৷  কলমটোৰ ঢাকনী লগাই দুই মিনিট চকু মুদি চিন্তা কৰিলো৷ মে আই কাম ইন? ঘুৰি চালো৷ সুন্দৰ সুঠাম ল’ৰা এজন আহিল৷ বহিব দি চিনাকিটো সুধিলো৷ লক্ষ্য কৰিলোঁ বিচৰা গুণ কেইটা আছে৷ কিন্তু  ?? দাঢ়ি চাগে ৪- ৫ দিন কটা নাই আৰু নখ চাফা ৰাখিব চেস্টা কৰিও পৰা নাই৷ দীঘল অপৰিস্কাৰ নখকেইটা দেখি সুধি দিলো কি হৈছে বুলি?  : বেয়া নাপাব মেডাম কন্যাগাত কাৰণেহে৷ চকু কপালত৷ : কি কন্যাগাতহে? : মেডাম আপুনি হিন্দু মানুহ হৈও নাজান? : কোৱচোন বাৰু সুধিলো...

                                                             কোমল ৰ'দ                                                                     ( গ )  নৈশযাত্ৰী কঢ়িয়াই অনা বাছখনে কাহিলী পুৱাতে আহি চহৰখন পালেহি। চকুটো খুৱ পুৰিছে গীতমৰ।  ৰাতি কেবা বাৰো বমি হৈছে। এ. চি. বাছৰ ঠাণ্ডা বতাহেও বমি কৰি কৰি গৰম হৈ অহা মুৰটো শীতলাব পৰা নাছিল। তিনিমান বজাত ভাগৰতে চকুদুটা লাহেকৈ মুদি দুটামান মন্ত্ৰ মনতে পঢ়িছিলে। চিলিমিলকে টোপনিটো অহাৰ অলপ পিচতেই বাছখনে গন্তব্যস্থল আহি পাইছিল। নিজক চম্ভালি গাড়ীৰ পৰা নামিল তাই। হেন্ডীমেনজনে গাড়ীৰ ডিকি খুলি তাইক টোকেনখন বিচাৰিলে। ২৫,২৬ আৰু ২৭, তাই খপজপকে বেগটো খুচৰি টোকেন নম্বৰটো পঢ়িলে। বেগকেইটা নমাই হেন্ডীমেনজনে আকৌ এবাৰ টোকেন নম্বৰকেইটাৰে...

জ্ঞানপ্ৰপাত অজ্ঞানতাৰ আন্ধাৰ আতৰাই উন্মোচন কৰিলা জ্যোতিৰ দুৱাৰ জ্ঞান সাগৰৰ মানিকী মধুৰি বুটলিলো আঁছল ভৰাই ব্ৰহ্মা, বিষ্ণু নে মহেশ্বৰ ৰূপবোৰ অবোধ্য আমাৰ মাথো শতকোটি নমন জ্ঞানপ্ৰপাত তোমাতে শৰণ। শিক্ষক দিৱসত সশ্ৰদ্ধ প্ৰণিপাত মোৰ পৰম আৰাধ্য শিক্ষাগুৰু সকললৈ, যাৰ অবিহনে হয়তো মোৰ কোনো অস্তিত্বই নাই। আপোনালোকৰ সুস্বাস্থ্য আৰু সুদীৰ্ঘ জীৱন কামনা কৰিলো।

অনুগল্প : বুজনি ২০০০ চন ডালিমী বৰুৱাই জীয়েক ডালিক বুজাইছে , আইঅ' আমি হ'লো ৰজাঘৰীয়া সম্ভ্ৰান্ত ঘৰৰ। তোৰ হিয়া দিয়া নিয়া কৰিবলৈ মন গ'লে আমাৰ স্টেন্ডাৰ্ডৰ ঘৰ এখনহে চাবি। ২০২০ চন ডালি বৰবৰুৱাই জীয়েক পী মানে পৰ্ণাক বুজাইছে। বেবী য়ু ন' হাঊ মাচ্ ৱি লাভ য়ু। য়ু আৰ আৱাৰ আখো কা তাৰা। টুমৰো য়ু আৰ গঈঙ ফৰ ডেট, ৱেল ডাট আই কেন আজুম ফ্ৰম য়ুৰ ব্লাছ। বেৱী , মেক চিঊৰ, য়ু কীপ ৰিলেচনচিপ ৱিড আ মেন অনলি। প্লিজ বেৱী।

কিছু বাস্তৱ কিছু সংশয় ৰাতিপুৱাই পদূলীৰ গেটখনত খটং খটং শব্দ শুনি খিড়ীকিৰে জুমি চালো। ফুল আৰু গছৰ ঠাৰি চিঙি দুটা মান কিশোৰ পলাল। খিড়ীকিৰ খোলোৰ শব্দত সিহঁত সচেতন হৈ গেটখন খোলা অৱস্থাতেই এৰি দৌৰ দিছে। প্ৰায়ে আমাৰ বাগিচাৰ ফুল নিবলৈ মানুহ দুনুহ আহে। কিন্তু গেটখন খুলি থৈ গ'লেহে খঙ উঠে। মোৰ ঘৰৰ ফুল পাতেৰে ভগৱানক সন্তুস্ট কৰিব কিন্তু গিৰিহঁতক সুধি ফুল চিঙাৰ সৌহাৰ্য্য বা জপনাখন জপাই থোৱাৰ নুন্যতম শিস্টাছাৰো নাই। অৱশ্যে সকলোৱেই এনেকুৱা নহয়, যিসকল এই শ্ৰেণীত পৰে তেঁওলোকৰ হিতাহিত জ্ঞানৰ অভাৱ বুলিয়ে ধৰি লৈছো, কাৰন এইধৰনৰ অশিস্ট আছৰণ তেঁওলোকে সকলোৰে ঘৰত কৰে। শিক্ষক দিৱস বুলিলে আমিও সৰুতে স্কুলত এটকাৰ পৰা পাচটকালৈ নি দিয়া মনত আছে। শ্ৰেণীশিক্ষকে টিকট এটা দিয়ে যিটো আলপিনৰ সহায়ত চাৰ্ট বা চাদৰত গুজি লৈছিলো। তাৰোপৰি ঘৰৰ পৰা ফুল আনি টেবুল চকী বোৰ সজাই লৈছিলো। কাৰ্ড বা অন্য উপহাৰ দিয়া ব্যৱস্থা আমাৰ নাছিল। সুব বেচি সভা এখন পাতি সকলোকে সম্বৰ্ধনা আৰু গীত মাতৰ কাৰ্যসূছী ৰূপায়ণ কৰা হৈছিল। কলেজত আহি দেখিলো সকলোৱে নিজৰ প্ৰিয় শিক্ষাগুৰু জনক কাৰ্...

অনুগল্প : টক টাইম ফোনটো কানত এক বিশেষ ভঙ্গীৰে গুজি লৈ শশাঙ্ক কথা পাতি পাতি অফিচলৈ ওলাই গ’ল। বেগটো গাড়ীত থৈ হাতখন জোকাৰি সি ওলাই গ’ল, দিনটোৰ বাবে।ৰাতি ঘুৰি আহোতে কেইটা বাজিব হিচাপ নাই। সেমেকি অহা অনুভূতিটো কোনোমতে লুকুৱাই নেহা ঘৰ সোমাল। ফোনটো দেখি মনত পৰিল আজি বিল দিয়াৰ দিন। আনলিমিটেড টক টাইম আৰু ডাটা থকা প্লানটোৰ বিলখন পৰিশোধ কৰি নেহা অলপ ৰ’ল। আজি প্ৰায় দহ দিন হ’লগৈ, শশাঙ্কই তাইৰ লগত কথা নপতা। কাজিয়া ? নাই কাজিয়া কৰিবলৈও দেখোন তাৰ সময় নাই। বিয়াৰ আগতে আনলিমিটেড টক টাইম প্লানটোৰ বিল দিবলৈ তাহাঁতৰ টকাৰ অভাৱ আছিল কিন্তু সময়ৰ অভাৱ নাছিল। উজাগৰ ৰাতিবোৰ আৰু কামৰ ফাঁকে ফাঁকে পোৱা আহৰিবোৰ ভৰি আছিল তাহাঁতৰ কথা আৰু কথা। তাৰ বাহিৰে তাহাঁতৰ চিন্তাই নাই। আজি বিয়াৰ দুবছৰ পিচত শশাঙ্কৰ আনলিমিটেড টক টাইম আৰু ডাটা থকা প্লানটোৰ ভাগীদাৰ তাই নহয়, সুখ বুলি কিনি অনা ঘৰৰ আছবাব, গহণা, গাড়ী আদিহে। তাই কেৱল ৰিমাইণ্ডাৰ দি থকা মেছেজ এলাৰ্টহে, কি গ’ল কি হ’ল মাথো হিচাপ কৰিহে বহি আছে। জীৱনটোৱে দেখোন টক টাইম যেন লাগিল তাইৰ ।

অনুগল্প ৫৮ : বিজুতি সমীৰৰ পুৱাৰ পৰা খং উঠি আছে। বিশ্বকৰ্মা পুজা বুলি ঘৰৰ সকলো ব্যস্ত। সকলোৱে কিবা কিবি কাম লৈছে। কোনোৱে ঘৰ চাফা কৰিছে যদি কোনোৱে আকৌ শৰাইৰ ব্যৱস্থা কৰিছে। আনকি কোনোদিনে পানী গিলাছ উঠাই নোখোৱা পাপাকেও গাড়ীখন ধুৱ লৈছে ড্ৰাইভাৰ ধনজিতদাৰ লগত। পেহীয়েকক সোধাত ক'লে যে বিশ্বকৰ্মা পুজাত ঘৰৰ সকলো সা সৰন্জাম ধুই মেলি নিকা কৰিব লাগে আৰু পুজা কৰিব লাগে। ককাৰ দিনৰ ট্ৰানজিস্টৰ আৰু আইতাকৰ মৰমৰ ৰেডিঅ'টোকো উলিয়াই চাফা কৰিব লাগি গৈছে হীৰা পেহীয়েক। সমীৰে দুবাৰ মান কামত সহায় কৰো বুলি আগবাঢ়োতে তাক সকলোৱে খেদি পঠিয়াইছে। তাৰকাৰনে তাৰ খঙটো বাঢ়ি গৈ আছে। ঘৰৰ সকলোৱে কামত লাগিছে অথচ সি একোৱে কৰিব পৰা নাই। সিটো ৰুমৰ পৰা আহি থাকোতে হঠাৎ বস্তু এটা দেখি তাৰ চকু পিৰপিৰাই গ'ল। পলম নকৰি সি মগ এটাত পানী আৰু চাবোন এটুকুৰা লৈ আহি বহি দিলে। বস্তুটো চাফা কৰি আধামান হৈছিলহে পেহীয়েকে আহি হায়ৌ বিয়ৌখন কৰিব লাগিল আৰু লগে লগে ঘৰৰ বাকীবোৰো আহি পালেহি। মাকে এচাট দিয়ে দিলে। : তোক কাম কৰিব নালাগে বুলি কিমান বাৰ কৈছো। কোনে কৰিব দিছিল? এইটো স্মাৰ্টফোন ...

গল্প : ৬১ চনচিক মন আৰু মগজুৰ হাজাৰটা খণ্ডযুদ্ধ কৰাৰ পিছত লাৱন্যই সিদ্ধান্ত ল'লে। আছলতে অজিতে আগতেই থিক কৰি থৈছিল। অজিতৰ কথাত সমৰ্থন নকৰিলেও লাৱন্যই কোনোধৰনৰ ওজৰ আপত্তিও কৰা নাছিল। মাথো বাৰে বাৰে কথাবোৰ যাতে সকলো দিশৰ পৰা চালিজাৰি চোৱা হয় তাতহে গুৰুত্ব দিছিল। অৱশেষত দিনটো আহি পালেহি আৰু ফিয়েটখনৰ ভিতৰত বহি লাৱন্যই যেন মনৰ ডিঙাহে মেলি দিলে। টাইম মচিন থকা হ'লে তাই চাগে এতিয়াই উপস্থিত হ'লহৈ। যোৱা পোন্ধৰটা দিন কিবা চেকেন্ডৰ কাঁটাডালতেই নিজক ওলোমাই থোৱা যেন লাগিছিল। বাস্কেটটো এহাতে লৈ লনৰ হোস্টেলৰ ফালে খোজ ল'লে তাই। যোৱা দুদিন পাকঘৰত সি ভালপোৱা বস্তুবিলাকেই প্ৰস্তুত কৰি আছিল তাই। লনক হোস্টেলত ৰাখি পঢ়ুৱাবলৈ অজিতে মন কৰা বাবেই একো নকৈ তাই নিজৰ পুত্ৰমোহত অন্ধ মনটোক বুজাই বঢ়াই ৰাখিছে। পোন্ধৰদিনৰ মুৰতহে পেৰেন্ট ভিজিট ব্যৱস্থা। যোৱা পোন্ধৰটা দিন তাই কেনেকৈ কটাইছে ভাবিয়ে চকুযুৰি ভৰি পৰিল। আছলেৰে মুখখন মচিবলৈ লঁওতেই মাত শুনি ঘুৰি দিলে তাই। : অ' মিচেচ মহন্ত। ডাঙৰ বাস্কেট মানে ল'ৰালৈ অলেখ মৰম নহয়নে? চুপাৰিন্টেন্ডেন্ত ...

ডিচপ'জেৱল গড অলপ দূৰ চুচৰি আহি বটগছৰ ওলাই থকা শিপাডালত কোনোমতে থেকেচাটো খাই হ'লেও ৰৈ গ'ল। লাভৰ ভাগত ভৰিখন আৰু হাত এখন ভাঙি কোনোমতে থিয় দিব পৰা অৱস্থাত ৰ'লগৈ। মুখৰ পৰা গুৱাল গালি ওলাব লওঁতেই কাৰোবাৰ মাত শুনি থতমত খাই গ'ল। : তোৰো আমাৰ দৰেই গতি হ'ল? : মানে? : হেৰৌ, তই বুৰ্বকনে মুৰ্খ যে এই কথাটোও বুজা নাই? : মানে থিক ধৰিব পৰা নাই। আন্ধাৰতে মাতটো কোনফালৰ পৰা আহিছে উমান লবলৈ চেস্টা কৰিও বিফল হৈ এনেদৰেই উত্তৰ দিলে। : বাৰু বাদ দে সেইবোৰ, ক'ৰ পৰা আহিছ' ? : বৰুৱাচুকৰ পৰা। : মোৰ বেচি দূৰ নহয় তোৰ স্থানৰ পৰা। মই হাজৰিকাপুৰৰ পৰা। ইহঁত কেইজন ডেকা কলনি, জুৰি হাট আৰু হেলেঙৰ পৰা অহা। একেলগে চাৰি পাঁচজনে হাই, হেল্ল' বুলি আন্ধাৰতে মাত লগালে। : পিচে তই ধোনীৰ দিনৰ নে কোহলিৰ দিনৰ? : বুজি নাপালো। : মানে এইবাৰৰ নে যোৱাবাৰৰ ? এইখিনিও বুজি নাপাৱনে? কিযে হ'ব! : এইবাৰৰ। : দুখ নকৰিবি। আৰু মাত্ৰ চাৰি দিন। তাৰপিচত আমাৰ মুক্তি। : মানে? : তই বৰ অজলা ঐ। পূৰ্ণিমাৰ ৰাতি আমাৰ সকলোৰে মুক্তি হ'ব। গতিক...

অনুগল্প : ৮৫ অন্ধ চকুত ক'লা চছমা আৰু হাতত বগা লাঠী লৈ আগবাঢ়ি অহা ল'ৰাটোক নিজৰ কেবিনৰ পৰা উলিয়াই দি জনাৰ্দন বৰাই চিগাৰেটত হোপা মাৰিলে। পি. এ. নয়নাই চিগাৰেটৰ ধোৱাৰ পৰা নিজক বচাবলৈ মুখখনত ৰুমালখন হেঁচা মাৰি ধৰিলে। নিজৰ টেবুলৰ ফালে উঠি যাবলৈ ধৰা বকুল গগৈক ক'লে : আমাৰ অফিচত সুস্থ মানুহহে কাম কৰিব পাৰে। শাৰিৰীক, মানসিক আৰু বৌদ্ধিক ভাৱে অসুস্থ মানুহ ইয়াত কাম কৰাৰ অযোগ্য। মুৰ দুপিয়াই বকুল ওলাই আহিল যদিও মনতে ভাৱিলে অসুস্থ কোন? সেই ল'ৰাটো নে বৰাৰ নিচিনা মানুহ বোৰ যাৰ চিগাৰেট ক'ত খাব লাগে তাৰো নূন্যতম জ্ঞান নাই। নিজৰ টেবুলত বহি বকুলৰ মনলৈ আহিল অন্ধ আছলতে সেই ল'ৰাজন নহয়, বিকলাংগক জাৱৰ বা এলাগী বুলি গন্য কৰা লোকসকলহে।

চোটা ৰিচাৰ্জ : হেৰা অহা মাহৰ বজাৰৰ লিস্টখন দিয়াছোন। : কেলেই? হাতত দেখোন দুটা সপ্তাহ আছেই? : সেইবোৰ বাদ দিয়া, আগতে লিস্টখন দিয়া। : আৰু শুনা কথাটো আনক নকবা। : কিয়? কি হ'লনো? : অহা মাহত পূজা বুলি ৰাইজে খৰচ কৰিব। : হয় তাতনো কি হ'ল? : বুদ্ধি বুজিছা। : কিনো চালে বেৰে বগাই আছে অ' এইজনে। : তুমি কি বুজিবা। পূজাত কাপোৰ, গহনা, ফুৰা চকা সকলো মিলাই খৰচ অন্যবাৰতকৈ তিনিগুন হব। পেট্ৰলৰ যিটোহে দাম বাঢ়িছে, গাড়ী ভাড়াও বাঢ়িব। গতিকে বুদ্ধি পাঙিব লাগে। : মানে? : বজাৰৰ লিস্টখনৰ দামী দামী বস্তুবোৰ এই মাহতে কিনি থব লাগিব। তাৰপিছত অহা মাহৰ এক তাৰিখৰ পৰা তুমি সপ্তাহত তিনিদিন আৰু মই তিনিদিনকে ব্ৰত ৰাখিম। বুট মগু অলপ সৰহকে আনিব লাগিব। তাৰ পিচত তোমাৰ জিম যোৱা বন্ধ। তাৰ ঠাইত তুমি পাঁচ কিলোমিটাৰকে খোজ কাঢ়িবা। ময়ো চাইকেলখন ৰিপেয়াৰ কৰি লম, কিবা দহদিনৰ পেট্ৰলৰ খৰচতে ৰিপেয়াৰিঙ সম্পূৰ্ণ হব। বাবুক স্কুলত মই থবলৈ যাম আৰু তুমি আনিবা, গাড়ীত নপঠিয়াও। ঠাণ্ডাৰ দিন আহি আছে, শাৰিৰীক শ্ৰম কৰিলে জাৰে পটকে কাবু কৰিবও নোৱাৰে। বেচিকে খোজকাঢ়িলে বেমাৰ আজাৰো...

কোমল ৰ'দ ( ক ) ভাগৰি জুগৰি হ'লেওযে কামটো কোনোমতে সাং কৰিব পাৰিলে, সেইটো ভাৱিয়ে ৰোহনে মুখত বটলটো লগালে। ইমান দেৰি সি কামটো নোহোৱালৈকে মুখত একো এটা দিয়াৰ কথা ভৱাই নাছিল। বটলৰ শেষটোপাল পানী গলাধকৰণ কৰি সি ৰ'ল। জেপৰ পৰা শ্লিপখন উলিয়াই আকৌ এবাৰ চালে। শ্লিপখন পঢ়ি থাকোতে ওৰনিৰে ঢাক খাই থকা মাকৰ মুখখন আৰু গাৰপৰা নিমখৰ তৰপ জোকাৰি জোকাৰি অৱশ হৈ মাটিতে শুই পৰা বাবাকলৈ মনত পৰি গ'ল। বৰ কস্টৰে জীৱন কটাই আহিছে ঘণশ্যাম থক্কৰৰ পৰিয়ালটো। কচ্ছৰ উপকূলত দিন ৰাতি সমান কৰি হাজিৰা কৰিও পৰিয়ালটো পালিব পৰা নাই তেঁও। নিমখৰ ডাঙৰ ডাঙৰ লদাবোৰ ভাঙি বস্তাত ভৰাই বোজাব লাগে প্ৰায় দুই তিনি কিলোমিটাৰ। নিমখৰ ট্ৰাকবোৰ তটৰ ওচৰ চাপিব নোৱাৰে। সেয়াই তেঁওৰ নিচিনা মানুহৰ ভাত মোকলোৱাৰ অৱলম্বন। বস্তাই বস্তাই নিমখ ভৰাওঁতে প্ৰায়ে তেঁওৰ গাৰ নিমখ পিঠিৰ বোজাৰ লগত মিহলি হৈ যায়। তথাপি কোনো উদ্বেগ বা অভিযোগ তেঁও কৰা নাই। সোমনাথৰ প্ৰতি একান্ত চিত্তে প্ৰাৰ্থনা জনাই তেঁও ...

কোমল ৰ'দ ( খ ) হুৰমুৰকৈ সোমাই অহা বৰষুণজাকে ইতিমধ্যে খিড়িকীৰ ওচৰতে থকা বস্তুখিনি ভিজালেই। উপায় নাই। তাই গৈ পায় মানে মজিয়াত পাৰি থোৱা তুলিখন আৰু কিবা দুপদমান বস্তুও বৰষুণৰ পানীয়ে তিয়াই থৈ গৈছে। দিনটোৰ ভাগৰ পাহৰি যুক্তাই বয়বস্তুখিনি সামৰিব লাগিল। কামখিনি কৰি অতাই মানে ভোকে মুৰত ধৰিব ধৰিছে। ৰাইচ কুকাৰত ভাত অলপ বহুৱাই দি অভেনটো প্ৰি হিট হবলৈ দিলে। ফীজত যোৱা ৰাতিৰ অলপ মাংস আছে, তাকে গৰম কৰি খাব। অভেনত টাইমাৰ লগাই তাই গা ধুৱলৈ সোমাল। গধুলি হোৱাৰ আগে আগেই ৰিষভ আহি পালেহি। বৰষুণজাকে সৃস্টি কৰা যানযঁট ভাঙি তাঁহাতৰ বান্ড্ৰা পুণম নগৰৰ ফ্লেট পায় মানে তাৰ কাপোৰ আৰু দেহা দুয়োটাই তথৈবচ। ৰিষভ মিউজিক ইন্জিনীয়েৰ হিচাপে স্টুডিঅ' এটাত কাম কৰে। মায়া নগৰীৰ মিউজিকৰ ব্যৱসায় যিমানেই আগবঢ়া সিমানেই কস্টকৰ তাৰ নিচিনা মানুহৰ। কতো দিনটো কাম কৰি ৰাতিলৈ ঘৰ ওভটাৰ সুবিধা নাই। হয় মাজৰাতি নহয় কাহিলী পুৱাহে ওভটিব পাৰে। আজি তিনি ৰাতি সি স্টুডিঅ'তে কটাই ঘৰলৈ ওভটি আহিছে। ঘৰ মানে...

অকিৰ সৈতে এসন্ধ্যা ডিকমৰ ফেচবুক ৱালত ফটোখন দেখিয়ে আৰু এখন্তেকো নৰ'লো। ইমান বছৰৰ মুৰত দেখি ৰৈ থাকিব পাৰি জানো? ইমিডিয়েট এক্সনৰ ৰিপ্লাই প্ৰায় আধাঘণ্টা মানৰ মুৰত নটিফীকেচনৰ ৰূপত দেখিলো। ফেচবুকত দহ বছৰ পুৰণা বন্ধুত্ব ৰিজিউ হ'ল। বচ্ হৈ গ'ল আৰম্ভ। কি, ক'ত, কিয় বিখ্যাতৰ পিচত ডাইৰেক্ট ফ'ন নম্বৰ দে? মিটিঙ আৰু কিবা কিবি কামত ব্যস্ত থকা বাবে অৱশেষত ৰৱিবাৰে আবেলি লগ কৰাৰ সিদ্ধান্ত হ'ল। স্কুলীয়া সহপাঠী অকিক টুৱেল্ভতে যি দেখিছিলো তাৰ পিচত সুংসূত্ৰই পোৱা নাছিলো অত বছৰে। ফেচবুকে জনালে যে সি ইন্জিনীয়েৰিঙ দিল্লীত, এম. বি. এ. বেংগলুৰু আৰু তাৰ পিছত দুবছৰ আমেৰিকাত কাম কৰি যোৱাবছৰ কলিকতাত লেন্ড কৰিছেহি। তাৰ এই হায় প্ৰফাইল কেৰিয়াৰত চমু ব্ৰেক লগাই বিজনেচ এটাৰ ধাণ্ডাত ডেৰমাহ আগতে গুৱাহাটীত আহি হাইঠা মাটিত পৰিল। সেই সুযোগতে ফেচবুকীয়া, পুৰণা, কুত্তাৰ দৰে বাফাডাৰ ফ্ৰেন্ডবোৰ মিলি পুৰ্নমিলনৰ পাৰ্টীবোৰ সুব ধুমধামে চলাই আছে। ময়ো সহযাত্ৰী হোৱাৰ সুযোগটো ল'লো। : ক'ত যাবি ক'? স্টীয়েৰিঙত হাত থৈ অকিয়ে সুধিলে। : তই জান'ই দেখো...

অনুগল্প : ৭৫ মগজুৰ জোল ডিমাগ কা দহি, খেয়ালি পোলাও, কৌৱা বিৰিয়াণিৰ পিচত এইবিধ কি নতুন জুতি ওলাল ডিম্বই ভাৱি ভাৱি পাৰ পোৱা নাই। অৱশ্যে লিলিয়ে তাৰ কিবা খাওঁ কিবা খাওঁ কৰি জিভা লকলকাই থকা দিনবোৰত হাবাথুৰি খাবনে গালি খাব বুলিও নোসোধা নহয়। এইধৰনৰ ধেমালি কৰিলেও লিলিয়ে অৱশ্যে মোটামুটি ভালেই ৰান্ধে। তাইৰ আন্জা পাগত উঠা হয়। গতিকে ডিম্বই কোনোদিনে অভিযোগ কৰিব লগা হোৱা নাই। আজিহে সি কথাটো বুজি পোৱা নাই। লিলিৰ অাচৰণৰ পৰা ধেমালি কৰা যেনো লগা নাই। তেন্তে? সি কিবা ভুলকে শুনা বুলি তাইক দুবাৰো সুধি চালে। নাই , ভুল হোৱা নাই তাৰ। তাই মগজুৰ জোল বুলিয়ে কৈছে। দিন হাজিৰা কৰি ৰমেশ মিস্ত্ৰীৰ লগত ফুৰা তাৰ ভালে কেইবছৰেই হ'ল। ৰেন্ডা মৰাত সি ৰমেশ মিস্ত্ৰীক সহায় কৰি দিয়ে। ৰমেশ মিস্ত্ৰীকে মনৰ খু দুৱনীটোৰ কথা ক'লে। তেঁওৰ পৰাও সঠিক উত্তৰ নাপায় সি গধুলিৰ সাঁজত লিলিয়ে কি মগজুৰ জোল খুৱাই তাকেই ভাৱি দিনটো পাৰ কৰিবলৈ থিক কৰিলে। লিলিয়ে থিকাদাৰৰ ঘৰত কাম কৰি দিয়ে। যোৱাকালি থিকাদাৰৰ ল'ৰাটোৰ জন্মদিন বুলি পাৰ্টী আছিল। তাতে ৰন্ধা মগজুৰ আন্জা ভালেখিনি ৰৈ যোৱাত থিকাদাৰণীয়ে তাহাঁতলৈ এবাটি আণ্জা দি পঠিয়াইছে। সোৱাদ...